سلام مولای غریبم ،که از پدران بزرگوارت هم، غریب تری در میان شیعیانت،

حتی امشب که شب میلاد شماست کسی نمیداند در کجا خیمه زده ای

واحیا  به پا کردی و برای ظهور فرجت دعا میکنی،که به راستی شما به انتظار فرج نشسته ای

وما فقط ادعای منتظر بودن میکنیم ، آن هم سالی یکبار که یادمان می افتد که قرار است

مردی بیاید که جهان را پر از عدل و داد کند،

ماهم برایش جشن میگیریم ،کوچه چراغانی میکنیم، شیرینی  میدهیم... .

به راستی وظیفه ما فقط همین کارهاست؟!

چقدر برای ظهورش دعا کردیم اگر هم دعا کردیم ازمشکلاتمان گفتیم

ازگرانی،نداری،بیکاریمان گفتیم.گفتیم بیا آقا ولی از خمس و زکات نگو،

بیا  ولی به یک شرط،ازآنچه دوست نداریم نگو.

آیا کسی هست که فقط برای آقا دعا کند،

برای ظهورش (بی هیچ شرطی )دعا کند؟ هستند ولی خیلی کمند.

اگر همه ما واقعا دعا میکردیم آقا می آمد ودیگر اینقدر غریب نبود که

ببیندعده ای تظاهر به اسلام میکنند ولی ریشه به اسلام میزنند ،

بعد از گذشت چند هزار سال عده ای دین جدش را نسخ کردندو به اسم برپایی حکومت اسلامی

به کودکان بی گناه حمله میکنند و سرها می برند و از هیچ چیز و هیچ کس شرم نمیکنند

و او فقط غریبانه  نگاه می کند و هیچ نمی گوید ،تنها صبر می کند

همچون پدرش علی(ع) ومنتظر می ماند تاروزی بیاید جهان را از این ظلمها وفسادها پاک کند.

به راستی  ما منتظر واقعی هستیم؟؟؟بیایید کمی با خودمان  خلوت کنیم

و به کارها یمان فکر کنیم:

اگر منتظر واقعی هستیم پس چرا درحضور آقا با گناه دست دوستی میدهیم

و باشیطان عکس یادگاری میگیریم ،چشم مولا را گریان

و صورت آقا را باسیلی سرخ میکنیم و نمیفهمیم؟!

اگرمنتظر واقعی هستیم چراجمعه هایمان بدون ندبه واشک وآه به پایان میرسد

و نمیدانیم وقتی دل آقا از گناهان ما میگیرد عصر جمعه اینقدر دلگیر مییشود؟!

اگر منتظر واقعی هستیم پس چرا صبح ها به جای اینکه اولین کار صبح گاهیمان

سلام کردن به مولایمان باشد و با او عهدببندیم که در راه او قدم برداریم ،بسراغ

پیام های گوشی موبایل مان می رویم و غرق دنیای مجازی می شویم،

غافل از اینکه یار ما ،محبوب دل ما و حلال مشکلات ما در دنیای حقیقی

ودر گوشه ای به انتظار ما نشسته است...

اگر منتظر واقعی هستیم پس چرا به نبود آقا عادت کردیم و

گفتیم آقا این جمعه نیا عروسی داریم ،این جمعه نیا  کنکور داریم ،این جمعه نیا مهمان داریم...؟!

ای کاش روزهای غفلت ما از شبهای غیبت او طولانی تر نبود.

بیایید امشب که شب قدر است دوباره با آقایمان آشتی کنیم و از مولا بخواهیم  برای ما دعا کند،

هرچند که اوهمیشه برای ما دعا میکند ولی دنیا وظواهرش نمیگذارند

چشمهای ما بینا شوند تا دلبر را ببینیم وگوشهای ما شنوا شوند تا

صدای هل من ناصر ینصرونی (آیا کسی نیست مرا یاری کند) مولا رابشنویم.

بیایید باهم امشب عهد ببندیم که آقا را تنها نگذاریم وسعی کنیم از منتظران واقعیش باشیم

وبرای ظهورش خالصانه دعا کنیم:

"اللهم عجل لولیک الفرج"